42/12
Mumbai’de, Hemşire Prabha’nın rutini, yabancılaştığı kocasından beklenmedik bir hediye aldığında bozulur. Genç oda arkadaşı Anu, erkek arkadaşıyla yakınlaşmak için şehirde bir yer bulmaya çalışır ama boşuna. Yönetmen Payal Kapadia ve All We Imagine As Light oyuncu kadrosu, Cannes’dan ve çok daha fazlasından en yürek ısıtan tepkileri paylaşmak için bir araya geliyor!. 2024’te Cannes Film Festivali’nde prestijli Grand Prix’yi alan ilk Hint filmi.. Bu film, Bombay’da yaşayan bekar kadınların karşılaştığı zorlukların çoğunu dramatize ediyor ve dayanıklılıklarını vurguluyor. Buradaki tüm kadınlar aynı hastanede hemşireler, ancak benzerlik orada sona eriyor çünkü her birinin kendine özgü sorunları ve çözümleri var. Arzu, korku, pişmanlık ve ağırbaşlı sabır, hikaye sessizce açılırken sürekli olarak değişen duygulardır. Muhtemelen en büyük varlık, karakterler arasında alışılmadık derecede zengin ve düşünceli diyaloglar sunan senaryodur. Arsadaki aksiyon miktarı, insanların birbirlerine karşı alışılmadık derecede dürüst ve savunmasız olabilecekleri, hatta yalan söylediklerinde veya poz verdiklerinde bile, konuşmalar için bir iskele sağlamak için yeterli görünüyor. Oyunculuk tekdüze bir şekilde mükemmel ve yazının seviyesine yükseliyor — bazı baştan çıkarıcı gevşek uçlar olmasına rağmen, hiçbir yanlış nota yok. Fotoğrafçılık ve düzenleme de karakterlerin etkileşimlerinin sessiz yoğunluğunu tamamlayan, yansıtıcı ve biraz kopuk bir atmosfer yaratmada oldukça iyi. Kopukluk, filmin belgesel öğeler içerdiği veya kesinlikle bu tür bir his yarattığı birkaç noktada daha da artıyor. Müzik ve nasıl çağrıştırıldığı konusunda her zaman çılgın değildim, ancak bu birçok kişinin paylaşmayabileceği küçük bir itiraz. Başka bir eleştirmenin bu filmin "ödül yemi" olarak tasarlandığı iddiasına itiraz ediyorum. Bana göre, bu filmde alaycı veya manipülatif olarak kategorize edilemeyecek kadar fazla yürek ve dürüstlük var — kesinlikle önemli bir hikayeyi ilgi çekici ve güzel bir şekilde anlatmaya çalışan diğer filmlerden daha fazla değil. Ve bu film, giderek mezhepçileşen ve püritenleşen Hindistan’da iyi karşılanacağını hayal edemediğim birçok risk alıyor. "All We Imagine as Light"ı şiddetle tavsiye ediyorum.